„Bito ją, a rany nacierano tłuczonymi skorupami, później – gdy Barbara nie chciała się poddać i nie wyrzekła się wiary – rozdzierano jej ciało hakami, przypalano boki rozżarzonym żelazem i miażdżono głowę młotami. Wreszcie obcięto jej i Julianie, kobiecie, która odważyła się żałować nieszczęsnej, piersi i wodzono po mieście na pohańbienie. Skazano obie na ścięcie, wyrok zaś na Barbarze wykonał sam okrutny ojciec.”

Wielka Księga Świętych.

4 grudnia, kiedy obchodzimy wspomnienie Świętej Barbary, tradycyjnie wkłada się do wody ziarnka zboża i gałązki czereśni lub wiśni, które mają zakwitnąć na Boże Narodzenie i zwane są gałązkami Świętej Barbary – Męczennicy, Patronki górników, hutników, artylerzystów, strażaków, architektów, kowali, marynarzy, żołnierzy, kamieniarzy i więźniów oraz dobrej śmierci. Podczas II wojny światowej uważanej też za patronkę polskiego podziemia.

Ta właśnie Święta patronuje naszej Siostrze Przełożonej i dlatego już w piątek podczas porannej Mszy Świętej modliliśmy się o wszelkie potrzebne łaski, o zdrowie, Boże Błogosławieństwo i mnóstwo siły na każdy, trudny dzień przewodzenia naszemu Zakonnemu Domowi, pracy zawodowej i wielu dzieł przez Siostrę Barbarę prowadzonych.

Mszy Świętej koncelebrowanej, w której uczestniczyły wszystkie Siostry, nasi Mieszkańcy i Pracownicy, przewodniczył Ks. Zbigniew – obecnie Superior Domu Zakonnego w Puszczykowie wraz z Ks. Tadeuszem – byłym Generałem Towarzystwa Chrystusowego, Ks. Stanisławem – byłym Superiorem Towarzystwa Chrystusowego w Australii, , Ks. Andrzejem – byłym Superiorem Domów Zakonnych w Puszczykowie i Poznaniu, posługującym wiele lat w Niemczech, obecnie Kapelanem naszego Domu. Swoją obecnością zaszczycił nas również Ks. Tomasz – Proboszcz wieleńskiej parafii.

Raz jeszcze życzymy Drogiej Solenizantce:

„Niech szczęścia chwile jak złote motyle płyną wśród wonnych róż, a ciernie i głogi, co spotkasz u drogi usuwa Ci Anioł Stróż.”

Szczęść Boże

S. Ewa Pollus