„„Dzięki składam Temu, który mnie przyoblekł mocą, Chrystusowi Jezusowi, że uznał mnie za godnego wiary, skoro przeznaczył mnie do posługi”

(1 Tm 1,12)

W kościele katolickim Msza Prymicyjna, to pierwsza Msza Święta sprawowana przez nowo wyświęconego kapłana, z udziałem społeczności parafialnej, z której pochodzi Neoprezbiter. Na jej zakończenie udziela on wszystkim zgromadzonym specjalnego błogosławieństwa prymicyjnego o randze błogosławieństwa papieskiego. W 1886 roku Papież Leon XIII wzbogacił Prymicyjną Mszę Świętą możliwością uzyskania odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami. Tę szczególną Eucharystię wyróżnia świąteczna oprawa i podniosły charakter. Przejście z rodzinnego domu, (w którym Neoprezbiter otrzymuje błogosławieństwo rodziców) do kościoła, jest w wielu parafiach celebrowane. Prymicjantowi w tej drodze towarzyszą nie tylko jego rodzina i przyjaciele, ale również inni kapłani, parafianie, często schola muzyczna, a czasami nawet orkiestra.

W pierwszą sobotę czerwca gościliśmy u nas nowo wyświęconych Kapłanów z Prowincji św. Franciszka z Asyżu – Zakonu Braci Mniejszych we Wronkach. W ramach wolontariatu, podczas najbardziej ograniczonego wszelkimi restrykcjami okresu pandemii, Bracia Franciszkanie, zajmowali się obok zatrudnionego personelu, naszymi Mieszkańcami. Wnosili w ich przymusowe odizolowanie od wzajemnych spotkań i wizyt rodzin wiele radości i uśmiechu. Ojciec Paweł i Ojciec Ignacy, odprawili w naszej kaplicy uroczystą Mszę Świętą, której piękną oprawą muzyczną zapewnił Brat Henryk. Z głębokim wzruszeniem uczestniczyliśmy w tych jakże radosnych chwilach, życząc młodym Kapłanom, którzy otwarci na głos Boga podążyli Jego drogą – drogą miłości – aby każdy ich nowy dzień był dla nich wezwaniem do czynienia dobra w imię Ewangelii Chrystusowej. Ewangelii, która inspiruje i prowokuje. Jan Paweł II powiedział, że:

„„Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas kapłanów doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu.”

Niech więc ten wspaniały dar umacnia drogich nam młodych Kapłanów, potęguje radość w chwilach dobrych i wspiera w trudach, jakie na swojej drodze spotkają.

Szczęść Boże
S. Ewa Pollus