Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

XIX Międzynarodowa Konferencja Opieki Długoterminowej

Od 27 – 29 września Siostry z naszego Zespołu Domów w ramach doskonalenia i podnoszenia kwalifikacji, uczestniczyły w XIX edycji Konferencji, której temat przewodni brzmiał: „Rodzina, środowisko i instytucja w opiece długoterminowej”.
Międzynarodowa Konferencja Opieki Długoterminowej, której tradycja sięga 1998 roku, to coroczne, prestiżowe spotkania w gronie profesjonalistów działających na rzecz przewlekle chorych, niepełnosprawnych i starszych. To międzynarodowe wydarzenie skupiające pielęgniarki, rehabilitantów, pracowników socjalnych, pracowników terapeutycznych oraz osoby zarządzające instytucjami opieki długoterminowej i pomocy społecznej organizowane jest zawsze we wrześniu.
Komitetowi Naukowemu Konferencji przewodniczył prof. Piotr Błędowski, a patronat merytoryczny objęło Polskie Towarzystwo Gerontologiczne oraz European Association for Directors and Providers of Long-Term Care Services for the Elderly E.D.E. W Konferencji, uczestniczyło blisko 1000 przedstawicieli zakładów opieki długoterminowej i domów pomocy społecznej – kadry menedżerskiej i personelu medycznego z 21 krajów.
W tym roku dużo uwagi poświęcono współpracy z rodziną w opiece długoterminowej, koordynacji opieki nad osobami starszymi i przewlekle chorymi z perspektywy lokalnej w różnych krajach Europy. Ciekawym wprowadzeniem w tę tematykę był wykład inauguracyjny wygłoszony przez Pana prof. Wojciecha Maksymowicza. Następnie głos zabrała Pani Ewa Błaszczyk prezes Fundacji „Akogo?” mówiąc o swoich doświadczeniach. Ambasador Indii w Polsce Chandra Bandari wygłosił wykład na temat opieki długoterminowej nad osobami starszymi w Indiach.
Od 28 do 29 września trwały sesje naukowe.
I sesja poświęcona współpracy z rodziną w opiece długoterminowej przewodniczył Pan prof. Jan Tylka, który wygłosił też pierwszy wykład. Ciekawy wykład zatytułowany „Ocena bólu oraz radzenie sobie z nim u osób starszych” wygłosiła prof Patricia Schofield. I sesję zakończył ks. dr Piotr Krakowiak, który mówił o „Bólu duchowym jako istotnym elemencie cierpienia totalnego”.
Dyskusja toczyła się wokół rodzących wiele pytań o losy tej formy pomocy zmian – tak w otoczeniu domów pomocy społecznej, jak i w samych domach,. Czy wypracowane i wdrożone standardy świadczonych usług okażą się wystarczające do zachowania ich obecnej struktury, sposobu i zakresu funkcjonowania? Czy to dopiero początek przemian? Obserwując trendy zmian systemów opieki nad osobami niesamodzielnymi w innych państwach europejskich, pojawiają się wątpliwości, czy wdrożone do tej pory zmiany są wystarczające, aby domy mogły funkcjonować w obecnej postaci i sprostać współczesnym wymaganiom. Kolejna wątpliwość związana jest z ewentualnym, dalszym standaryzowaniem usług i rozwijaniem sieci usług całodobowych przez osoby fizyczne, w ramach działalności gospodarczej.
Tytuł II sesji to: „Nowoczesne metody diagnozowania, leczenia i postępowania terapeutycznego u pacjentów z uszkodzeniami mózgu”. Przewodniczyła jej dr Małgorzata Świerkocka, która jako pierwsza wygłosiła prelekcję pt .”Zaburzenia przytomności – rodzaje i przyczyny”. Na temat klinicznych i paraklinicznych sposobów diagnostyki pacjentów, z którymi nie można nawiązać kontaktu opowiadała dr Atena Demertzi z Belgii. Także z Belgii pochodziła ostatnia prelegentka tej sesji – Aurore Thibault, mówiąca o leczeniu pacjentów z zaburzeniami świadomości.
Sesji III – poświęconej wyzwaniom i rozwiązaniom w zarządzaniu placówkami opieki długoterminowej przewodniczył prof. Piotr Błędowski. Rozpoczęła ją Pani Ann Catrin Ronnqvist ze Szwecji wykładem na temat nowych pokoleń przebywających w domach pomocy społecznej, a co za tym idzie nowych wyzwań, z którymi konfrontują się pracownicy różnych instytucji opieki długoterminowej. Następnie przedstawiono problemy zarządzania opieką długoterminową z perspektywy: zakładu opiekuńczo-leczniczego – prelegentem była Pani Barbara Kaczmarska, pomocy środowiskowej – głos zabrała Pani dr Ewa Flaszyńska oraz domu pomocy społecznej – referował Pan Marian Martenka.
Sesja IV polegająca na przedstawieniu dobrych praktyk stosowanych w opiece nad pacjentami z chorobami otępiennymi kończyła zaplanowane na ten dzień spotkanie. Przewodniczącym jej był prof. Tadeusz Parnowski. O nieznanej jeszcze w Polsce formie pomocy i opieki nad osobami z demencją, w lokalnych wspólnotach mieszkaniowych, mówiła pochodząca z Francji, a na stałe mieszkająca w Niemczech – Pani Claire Dèsenfant.
V sesja Międzynarodowej Konferencji Opieki Długoterminowej pt. „Unijna perspektywa w polskiej opiece długoterminowej”, przybliżyła uczestnikom kwestie dotacji i specjalnych mechanizmów finansowych.
Założenia kierunków wsparcia sektora ochrony zdrowia w przyszłej perspektywie finansowej. Zgodnie z tym projektem, sektor ochrony zdrowia będzie wspierany zarówno ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, jak i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Istotny jest również fakt, iż zgodnie z projektem Umowy Partnerstwa, przedsięwzięcia dedykowane dla sektora ochrony zdrowia będą finansowane tak z programów centralnych, jak i regionalnych. W myśl projektów dokumentów programowych, opieka długoterminowa i opieka nad osobami starszymi będą wspierane w sposób bezpośredni lub pośredni poprzez realizację:
– wsparcia projektów infrastrukturalnych,
– wdrożenia rozwiązań skierowanych na potrzeby osób starszych,
– działań projakościowych dedykowanych podmiotom wykonującym działalność leczniczą, w szczególności w celu dostosowania podmiotów leczniczych do zmieniających się warunków epidemiologiczno-demograficznych;
– poprawy systemu monitorowania potrzeb zdrowotnych (jakości danych oraz stworzenie narzędzi analitycznych do prognozowania chorobowości, zapotrzebowania na kadry medyczne, infrastrukturę oraz identyfikację „białych plam” w opiece zdrowotnej);
– wsparcia systemu kształcenia przed i podyplomowego lekarzy poprzez umożliwienie realizacji programów rozwojowych dla uczelni medycznych;
– wsparcia kształcenia przed i podyplomowego pielęgniarek poprzez m.in. poprawę praktycznego kształcenia w zawodzie, dofinansowanie specjalizacji, kursów specjalistycznych oraz kwalifikacyjnych, w szczególności związanych z problematyką starzejącego się społeczeństwa oraz schorzeniami będącymi głównymi przyczynami dezaktywizacji zawodowej;
– doskonaleń zawodowych pracowników innych zawodów medycznych, w tym min fizjoterapeutów, opiekunów medycznych, diagnostów laboratoryjnych etc.
Wydarzenia towarzyszące Konferencji
W trakcie Konferencji menedżerowie instytucji opieki długoterminowej mogli wziąć udział w specjalnie dla nich zorganizowanych 2 – godzinnych warsztatach pt. „Anatomia konfliktu – w poszukiwaniu porozumienia.” Były to bardzo ciekawe zajęcia, wymagające dużego zaangażowania ze strony uczestników warsztatów.

S. DYREKTOR EWA POLLUS