Jako wspólnota Zespołu Domów Pomocy Społecznej oddaliśmy cześć Bożej Dziecinie swoim śpiewem kolęd. Kolędowanie to jeden z najpiękniejszych zwyczajów w polskich domach – zbliża ludzi, buduje między nimi więź, daje uczucie bliskości. Kolędy są przepełnione ciepłem, dobrem i miłością – czyli tym wszystkim, czego nam na co dzień w tym szalonym świecie najbardziej brakuje. 26 stycznia Kaplica naszego Domu rozbrzmiewała zatem radosnym śpiewem kolęd.

Wzięli w nim udział Mieszkańcy, Siostry, Ksiądz Kapelan i Pracownicy. Spotkanie Słowem Bożym rozpoczął Ksiądz Kapelan . Wszyscy z ogromnym zapałem śpiewali piękne, tradycyjne kolędy: „Dzisiaj w Betlejem”, „Wśród nocnej ciszy”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki”, „Do szopy hej pasterze”, „Przybieżeli do Betlejem pasterze”, „Lulajże Jezuniu”, „Bóg się rodzi” i wiele innych. Cytaty z Pisma Świętego przeplatały się z radosnym śpiewem . I choć tyle razy śpiewaliśmy te pieśni – to wciąż na nowo wzruszają, przypominają, dają radością i serdeczność. Każdego roku wracamy do nich, bo choć po raz pierwszy słyszeliśmy je w czasach dzieciństwa, to wciąż są takie żywe, a wspólne ich śpiewanie daje poczucie wzajemnej więzi. Nie da się opisać podniosłości klimatu jaki zapanował podczas naszego spotkania kolędowego, poczuliśmy ciepło i serdeczność – bycie razem. Na zakończenie Ksiądz Kapelan pobłogosławił wszystkim zgromadzonym. Z ufnością w Bożą Opatrzność wróciliśmy do domów.