„Jeśli nic nie idzie dobrze, zadzwoń do babci”.
Tyle stare, włoskie przysłowie…
I chyba trudno się z nim nie zgodzić, bowiem ludzie w bardzo podeszłym wieku, to prawdziwe skarby obdarzające nas mnóstwem porad i uniwersalnych prawd wynikających z życiowego doświadczenia.
W naszym zespole Domów na przestrzeni ostatnich 22 lat mieliśmy niewątpliwy zaszczyt i radość świętowania 100 urodzin dwunastu Mieszkańców. W ostatnią sobotę, uroczystą Mszą Świętą rozpoczęliśmy kolejny tak piękny jubileusz – 100 rocznicę urodzin naszej Pani Ireny. Wraz z całym personelem Józefówki, uczestniczyłyśmy w tej podniosłej liturgii celebrowanej przez Księdza Kapelana. Następnym punktem była wspólna biesiada, w której również uczestniczył Ksiądz Kapelan oraz cały personel oddziału, od ponad 7 lat będącego mieszkaniem Pani Ireny. I tu ukłony w stronę pań, które przepięknie dopracowały każdy szczegół, co sprawiło, że wszystko smakowało wyśmienicie, ciesząc jednocześnie oko.
W poniedziałek miały natomiast miejsce oficjalne obchody tak zacnego Jubileuszu. Do Jubilatki z życzeniami przybyła Burmistrz Miasta i Gminy Wieleń – Pani Elżbieta Rybarczyk z kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego – Panią Kamilą Harmacińską. Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej reprezentowała Kierownik – Pani Lucyna Nawrot wraz ze swoim zastępcą -Panią Elżbietą Sottek. Przybyli również goście z Piły – Kierownik Oddziału Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego – Pan Grzegorz Płachta i jego zastępca. Uroczyście odczytano List Gratulacyjny Premiera Rzeczypospolitej Polskiej – Pana Mateusza Morawieckiego. Panią Irenę odwiedzili również w tym szczególnym dniu krewni i znajomi z rodzinnej wioski. Przy ogromnym torcie, wielu innych ciastach i aromatycznej kawie, radośnie minął pełen wrażeń i miłych wspomnień dzień. Wspomnień, w których Pani Irena zapisała się jako dobry, ciepły, uczynny człowiek, człowiek nie odmawiający nigdy pomocy i wsparcia – zwłaszcza dzieciom . Życząc Pani Irenie dalszych, pogodnych lat z nami, zdrowia i Bożego Błogosławieństwa pamiętajmy, że mądrość osób starszych jest nieskończona. Trzeba tylko chcieć całym sercem słuchać historii ich życia.
Szczęść Boże
S. Ewa Pollus